Een kunsthistoricus, een curator of een kunstcriticus presenteert een werk van zijn keuze, beschrijft het, licht het toe en ontvouwt het in de context van zijn ontstaan en bloei. Een focus op wat een kunstwerk kan zeggen, beloven en uitlokken…
Het beschreven werk is hier te zien: www.moma.org/artists/72286#works
Om het werk te bekijken, ga naar www.koregos.org/fr/valentine-pige…ies-bruxelloises/
Het werk is hier: www.markmanders.org/works-a/shadow-study-2/
Om het werk te bekijken: fr.wikipedia.org/wiki/Les_Bulles_…douard_Manet.jpg
Om het werk te bekijken:
hl-projects.com/artists/29-emmanu…e-xxi-vegas-2019/
www.artspace.com/emmanuel-van-der…pture-xxi-vegas#
Om het werk te bekijken: blog.slate.fr/wp-includes/ms-fil…aunay_Sonia_08.jpg
𝐃𝐨𝐫𝐨𝐭𝐡𝐞́𝐞 𝐃𝐮𝐯𝐢𝐯𝐢𝐞𝐫, curator bij BPS 22, vertelt over 𝐵𝑎𝑟𝑏𝑎𝑟𝑎 𝑑𝑎𝑛𝑠 𝑙𝑒𝑠 𝑏𝑜𝑖𝑠 (2015), een film van Nicolas Clément en Barbara Massart, waaromheen foto’s en textielcreaties graven. Een opstelling wordt voorgesteld in 𝐁𝐏𝐒 𝟐𝟐, tot 3 januari 2021, in de tentoonstelling 𝑳𝒂 𝑪𝒐𝒍𝒆̀𝒓𝒆 𝒅𝒆 𝑳𝒖𝒅𝒅, samengesteld door Dorothée Duvivier.
In de tentoonstelling “Tomber en Amour” (Kunsthuis Schaarbeek) zijn twee werken van de Belgische kunstenares Edith Dekyndt te zien.
lamaisondesarts.be/tomber-en-amour/
1/ 𝑇𝑜 𝑃𝑒𝑒𝑙 𝐴 𝐵𝑎𝑙𝑙, 1997
2/ 𝑃𝑟𝑜𝑣𝑖𝑠𝑜𝑟𝑦 𝑂𝑏𝑗𝑒𝑐𝑡 02, 2000
Op het podium legt Doreen Mc Pherson uit hoe de tekening tot stand is gekomen. We zien haar ook aan het werk (Whitechapel films / Intoart, 2020) intoart.org.uk/film/whitechapel-…doreen-mcpherson/
In 2014 stuitte de Belgische kunstenaar 𝐅𝐥𝐨𝐫𝐢𝐚𝐧 𝐊𝐢𝐧𝐢𝐪𝐮𝐞𝐬 (°1988) op een postkaart waarop een beeldhouwwerk van Jacques de Braekeleer (1823 – 1906) getiteld L’attente (ca. 1860) staat afgebeeld. Het stelt een zittende naakte vrouw voor die een kind in haar armen houdt. Ze lijkt te wachten en kijkt peinzend. Het staat vermeld als behorend tot de collecties van het Brussels Museum. Deze reproductie geeft aanleiding tot een reeks benaderingen, onderzoek en geschriften die het onderwerp zullen zijn van twee tentoonstellingen 𝑂𝑢𝑡 𝑜𝑓 𝑜𝑓𝑓𝑖𝑐𝑒, in Eté 78, in 2017; en “…”, in 2020, in MAAC. Florian Kiniques vertelt over dit creatieve proces, waarvan wachten de essentie is…
Als opmaat voor de conferentie van 31 maart over de reeks Transparencies van Francis Picabia (iselp.be/en/conferences/beaux-monstres), praat Delphine Florence met ons over Mardi Gras (The Kiss) 1924-25.
Het beschreven werk is hier te zien: deuxieme-temps.com/ff1e49a624640a6…14423be5055fe3/
U kunt Delphine Florence vinden op onze Soundcloud met de archieven van haar lezingen op:
la grotte Chauvet: bit.ly/36CkPuI
Mike Kelley: bit.ly/3ayaZei
“La forêt métaphore des foules”: bit.ly/2Lf9F7u
https://soundcloud.com/iselp/d-florence-pica
Eva Hesse, een wonderkind van de Amerikaanse minimalistische generatie, stierf voortijdig in 1970 op 36-jarige leeftijd. Zij liet een oeuvre na dat rijk is aan bijna honderd sculpturen die strengheid en sensualiteit, cerebratie en intuïtie combineren. Dit is het geval met Accession III, waarover Virginie Mamet, kunsthistorica (Université Libre de Bruxelles, Art contemporain), gids en docente, verbonden aan de educatieve dienst van de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België, ons vertelt. Haar afstudeerscriptie ging over de zachte sculpturen van TAPTA.
Het beschreven werk is hier te zien: antronaut.net/post/183381647412/…nd-polyester-resin
289 𝘰𝘦𝘶𝘧𝘴 maakt deel uit van een oeuvre dat voorafging aan de thermogevormde platen en de oprichting van het Museum voor Moderne Kunst, afdeling Adelaars (1968-72). Deze periode van “eieren, schimmels en potten”, “door huisvrouwen achtergelaten voorwerpen” is meer dan een ruw gestamel, een essentiële matrix waarin de relatie tussen woorden, dingen en beelden wordt uitgespeeld in een verlangen om een “realistische draai” te geven aan de erfenis van Magritte.
Toelichting door Delphine Florence, kunsthistorica, docent, regelmatig spreker op het Instituut (zie afspeellijsten 𝘡𝘖𝘖𝘔, 𝘊𝘩𝘢𝘯𝘨𝘦𝘳 𝘭’𝘢𝘳𝘵, 𝘵𝘳𝘢𝘯𝘴𝘧𝘰𝘳𝘮𝘦𝘳 𝘭’𝘦́𝘤𝘰𝘭𝘦, 𝘓𝘦𝘴 𝘖𝘳𝘢𝘨𝘦𝘴)
Het beschreven werk is hier te zien: smak.be/fr/collectie/de-smak-collectie/152
En 1973, Robert Filliou (1926 – 1987) proclame le 17 janvier jour anniversaire de l’art. Il en célèbre le million et dixième anniversaire en transformant la “Neue Galerie” d’Aix-la-Chappelle en lieu de célébration. Nul objet d’art, nulle exposition. Mais libations, festivités, gâteau. C’est là un des signes de l’équivalence entre art et vie.
“Voici un million et 10 ans ART était VIE, dans un million et 10 ans il le sera encore” écrit notamment Filliou à ses “amis”, les invitant à célébrer l’anniversaire de l’art, sans art…
Nous en parlons avec Valentine Verhaeghe, en charge notamment des archives de Robert Filliou et Michel Collet, poète et performeur, professeur en art et Sciences Humaines
Entrevue: Laurent Courtens – Lectures: Alexandra Geraci – Son et montage: Sami Boulares
Illustration: Le geste de l’admoniteur, visuel de l’exposition éponyme sous commissariat de Septembre Tiberghien, galerie Archiraar, Bruxelles, 2016. Copyright : Gilles Ribero
Naar aanleiding van de verjaardag van de kunst publiceren wij een volledige lezing van de gefluisterde kunstgeschiedenis die Robert Filliou in 1963 schreef en voor het eerst uitvoerde.
Alexandra Geraci leent haar stem aan de oefening, waardoor we de eerste opname van de tekst door een vrouwelijke stem kunnen publiceren…
Geluid en montage: Sami Boulares
Illustratie: Le geste de l’admoniteur, beeld uit de gelijknamige tentoonstelling samengesteld door Septembre Tiberghien, Archiraar Gallery, Brussel, 2016. Copyright: Gilles Ribero
Tussen 1964 en 1968 maakte de Amerikaanse kunstenaar Paul Thek zijn 𝘛𝘦𝘤𝘩𝘯𝘰𝘭𝘰𝘨𝘪𝘤𝘢𝘭 𝘙𝘦𝘭𝘪𝘲𝘶𝘢𝘳𝘪𝘦𝘴, ook bekend als 𝘔𝘦𝘢𝘵 𝘗𝘪𝘦𝘤𝘦𝘴. Dit zijn afgietsels van menselijke ledematen of illusionistische kopieën van stukken vlees, getoond in zeer “high tech” apparaten die het minimalisme oproepen. Het is een onderneming van besmetting van seriële neutraliteit en Pop intoxicatie. Een besmetting door het vlees, de doden en de levenden, de grofste trivialiteit en religieus fetisjisme. “𝘘𝘶𝘦𝘭𝘲𝘶𝘦 𝘤𝘩𝘰𝘴𝘦 𝘥𝘦 𝘵𝘳𝘦̀𝘴 𝘥𝘦́𝘴𝘢𝘨𝘳𝘦́𝘢𝘣𝘭𝘦, 𝘥𝘦 𝘵𝘳𝘦̀𝘴 𝘦𝘧𝘧𝘳𝘢𝘺𝘢𝘯𝘵, (…) 𝘲𝘶𝘪 𝘥𝘦𝘷𝘦𝘯𝘢𝘪𝘵 𝘴𝘦𝘳𝘦𝘪𝘯” zal Paul Thek zelf zeggen.
Om ons erover te vertellen, Tristan Trémeau, doctor in de kunstgeschiedenis, kunstcriticus, curator, professor in de geschiedenis en theorie van de kunst aan Esad TALM in Tours en aan ARBA-Esa, Brussel.
Paul Thek, 𝘜𝘯𝘵𝘪𝘵𝘭𝘦𝘥, 1966-67, 𝘛𝘦𝘤𝘩𝘯𝘰𝘭𝘰𝘨𝘪𝘤𝘢𝘭 𝘙𝘦𝘭𝘪𝘲𝘶𝘢𝘳𝘪𝘦𝘴 serie.
Was, hout, metaal, haar, plastic, verf en plexiglas met pruik en stof. 17 x 51,5 x 17 cm. Watermill Center Collectie.
Om het werk te zien, ga hier: bit.ly/3Mboa5M
Opgeleid als architect, ontwerper en beeldhouwer, onderscheidde Willy Kessels (1898 – 1974) zich vooral als fotograaf. Zijn bekendste beelden zijn zijn levendige en dynamische lezingen van moderne gebouwen, meer nog zijn foto’s van de opnames van de film 𝘔𝘪𝘴𝘦̀𝘳𝘦 𝘢𝘶 𝘉𝘰𝘳𝘪𝘯𝘢𝘨𝘦, geregisseerd door Henri Storck en Joris Ivens in 1933.
Clémentine Davin stelt ons een van deze opnamen voor, vrij emblematisch voor de cultfilm van Storck en Ivens. Maar de weg van dit beeld is ook kenmerkend voor Willy Kessels vreemde politieke weg. Samen met andere foto’s van de opname van “𝘉𝘰𝘳𝘪𝘯𝘢𝘨𝘦” werd 𝘖𝘶𝘷𝘳𝘪𝘦𝘳𝘴 𝘴𝘶𝘳 𝘭𝘦 𝘵𝘦𝘳𝘳𝘪𝘭 inderdaad gepubliceerd in een fascistisch tijdschrift, een van de vele aanwijzingen voor Kessels’ collaboratieve breuk, een zelfgenoegzaamheid (zo niet overtuiging) die ertoe leidde dat hij na de oorlog werd veroordeeld.
Vanaf dat moment kwam zijn werk terecht in de grijze zone van collectieve onderdrukking en ontkenning.
Clémentine Davin is kunsthistorica en kunstcritica. Tijdens een stage in het Fotografiemuseum in Charleroi startte ze een studie en analyse van de Kessels-collectie in dat museum en in het FoMu in Antwerpen.
Hier is een link naar een reproductie die een beter idee geeft van de sfeer van het beeld waar we het over hebben (2e beeld): bit.ly/3HpPlJj
En om verder te gaan: bit.ly/3mWmAKE