De roman 𝘓𝘦 𝘔𝘶𝘳 𝘪𝘯𝘷𝘪𝘴𝘪𝘣𝘭𝘦 (1963), herontdekt door feministische bewegingen in de jaren tachtig, kreeg onmiddellijke erkenning tijdens het leven van de auteur, Marlen Haushofer (1920-1970). Geschreven tijdens de Koude Oorlog, stelt de tekst ons bloot aan het dagboek van de laatste overlevende van een onverklaarbare ramp, waarbij de hoofdpersoon wordt geïsoleerd in een berghut en omgeving, afgesneden van de rest van de wereld door een onzichtbare muur. In deze gedwongen en in sommige opzichten bevrijdende eenzaamheid leert de overlevende de basisgebaren van het leven opnieuw, in gezelschap van een kat, een hond en een koe. Deze “survivalist robinsonnade” is ook een ontdekking van het schrijven…
𝗥𝗼𝘀𝗮𝗻𝗻𝗮 𝗚𝗮𝗻𝗴𝗲𝗺𝗶 is kunstfilosoof, journalist en essayist. Ze was co-redacteur van het internationale kunsttijdschrift DROME. en doceerde beeldtheorie en hedendaagse beeldende kunst aan de Universiteit van Parijs-Est. Ze werkt momenteel aan een proefschrift over de blik van de schrijfster Marlen Haushofer (ULB / Sorbonne).
Op basis van een kort verhaal van Stefan Zweig “De vrouw en het landschap” (1922) stelt Delphine Florence een reis voor langs artistieke praktijken die een actieve relatie met het landschap aangaan. In het werk van Nancy Holt, en later in dat van Ana Torfs, is het landschap een uitgestrektheid die gekend, ervaren en onderzocht moet worden, terwijl in de novelle van Zweig het vrouwelijke personage gereduceerd wordt tot een figuur van versmelting met de opgedroogde aarde, wachtend op de verlossing van de storm.
Het werk van Arthur Rimbaud (1854 – 1891) is brandend, gloeiend, “stormachtig”. Het is ook een krachtig en diepgaand politiek verhaal, getekend door de hoop die de Parijse Commune uitdroeg en door het geweld waarmee ze werd neergeslagen. Om ons daarover te vertellen heeft Frédéric Thomas, auteur van het boek 𝘙𝘪𝘣𝘢𝘶𝘥 𝘙𝘦́𝘷𝘰𝘭𝘶𝘵𝘪𝘰𝘯 (L’Echappée, Parijs, 2019). Met voordrachten van Alexandra Geraci, actrice.
Christian Ruby vertelt over zijn boek 𝘊𝘳𝘪𝘦𝘻, 𝘦𝘵 𝘲𝘶’𝘰𝘯 𝘤𝘳𝘪𝘦! 𝘕𝘦𝘶𝘧 𝘯𝘰𝘵𝘦𝘴 𝘴𝘶𝘳 𝘭𝘦 𝘤𝘳𝘪 𝘥’𝘪𝘯𝘥𝘪𝘨𝘯𝘢𝘵𝘪𝘰𝘯 𝘦𝘵 𝘥𝘦 𝘥𝘪𝘴𝘴𝘦𝘯𝘵𝘪𝘮𝘦𝘯𝘵 (De gestolen brief, 2019). Deze studie van de verschillende vormen van diskwalificatie van de kreet leidt uiteindelijk tot een claim voor haar autonomie en integriteit. De kreet is geen onmogelijkheid tot spreken, maar een ander woord, gedragen tegen de bestaande orde en tegen de dominante taal. Het heeft geen “𝘳𝘦𝘱𝘳𝘦́𝘴𝘦𝘯𝘵𝘢𝘯𝘵-𝘮𝘦́𝘥𝘪𝘢𝘵𝘦𝘶𝘳” nodig. “𝘐𝘭 𝘱𝘢𝘳𝘭𝘦 𝘱𝘰𝘶𝘳 𝘴𝘰𝘯 𝘱𝘳𝘰𝘱𝘳𝘦 𝘤𝘰𝘮𝘱𝘵𝘦. (…) 𝘐𝘭 𝘦𝘴𝘵 𝘢̀ 𝘭𝘶𝘪 𝘴𝘦𝘶𝘭 𝘵𝘰𝘶𝘵 𝘤𝘦 𝘲𝘶’𝘪𝘭 𝘺 𝘢 𝘢̀ 𝘥𝘪𝘳𝘦”. Het is ook een verzoek, een adres, het begin van een wording, “𝘱𝘳𝘦́𝘮𝘪𝘴𝘴𝘦 𝘥’𝘶𝘯 𝘳𝘦𝘤𝘰𝘮𝘮𝘦𝘯𝘤𝘦𝘮𝘦𝘯𝘵, 𝘥’𝘶𝘯 𝘢𝘶𝘵𝘳𝘦 𝘤𝘰𝘮𝘮𝘦𝘯𝘤𝘦𝘮𝘦𝘯𝘵”.
Een interview met Joëlle Zask over haar onderzoek naar megabranden (When the forest burns. Penser la nouvelle catastrophe écologique, Premier Parallèle, 2019). Door overal ter wereld duizenden hectaren bos in rook te laten opgaan, stellen megabranden de relatie die wij met de “natuur” hebben opgebouwd grondig ter discussie. Om ze te overwinnen moeten we streven naar een hernieuwde “cultuur van vuur”…