Berichten van sociale netwerken weergegeven op een groot scherm, een podium verstoken van acteurs, een publiek dat een lezing van een robot bijwoont, toeschouwers verzameld bij een van hun huizen met acteerinstructies….

Deze voorbeelden van recente voorstellingen stellen de traditionele definitie van theater ter discussie. Na performance en beeldtheater schudden nu documentaire vormen en creaties geïnspireerd door relationele esthetiek de theaterervaring op.

De cyclus stelt een verkenning voor van deze nieuwe dramaturgieën aan de hand van voorbeelden van emblematische creaties, die sinds het begin van deze eeuw talrijker zijn geworden. Rabih Mroué, Berlin, Rimini Protokoll, Zaven Paré, Kate McIntosh, Arthur Nauzyciel en Marion Siefert en anderen spelen met de grenzen van het theater en stellen het open voor andere artistieke en theoretische disciplines (sociologie, filosofie, enz.).

Naast een discussie over disciplinaire categorieën zal het doel zijn deze vormen te ontdekken en ons begrip van het hedendaagse theater uit te breiden.

De eerste drie sessies van de cursus worden gegeven door Karolina Svobodova, doctor in podiumkunsten en omroep- en communicatietechnieken van de Université Libre de Bruxelles. Zij is de auteur van een proefschrift over nieuwe culturele en stedelijke vormen in België in de jaren zeventig en tachtig. Zij is lid van de redactie van het tijdschrift Alternatives Théâtrales. Momenteel doet ze postdoctoraal onderzoek naar scenografische praktijken in Burkina Faso.

De laatste sessie (R)evolutions de quoi – Les arts de la scène et création digitale native d’après la COVID-19 wordt geleid door Sylvia Botella, dramaturge bij het Théâtre National Wallonie-Bruxelles, kunstcriticus/chroniqueur en docent. Ze is de winnaar van de SACD-prijs 2017 voor haar werk als criticus. Tegelijkertijd doceert Sylvia Botella in de Master in Performing Arts aan de Université libre de Bruxelles. Ze is ook docente actuele artistieke praktijken aan het Institut des Arts de Diffusion (IAD) in Louvain-La-Neuve. Sinds 2020 scherpt ze haar blik op de post-Covid-19 podiumkunsten, op hun vermogen tot aanpassing en projectie: van de publieke ruimte tot digitalisering, van theaterfilm tot native digitale creatie, tot de hybridisering van formats en media.

R)evoluties van wat – podiumkunsten en inheemse digitale creatie volgens COVID-19. Hier bestaat de uitdaging erin de lopende mutaties te identificeren, om zo dicht mogelijk bij de live-uitvoering, de productie en de ontvangst ervan te zijn. Deze aandacht impliceert een interesse voor recente native digitale creaties zoals Splendid van Jean Genet geregisseerd door Arthur Nauzyciel op Zoom op het Festival Fantôme in het Théâtre National de Bretagne of _Jeanne_Dark_ van Marion Seifert op Instagram en live op het Impact 100% digital Festival in het Théâtre de Liège, in 2020. Rijke en stimulerende dialogen over de aard zelf van live performance, over het gebruik en de relatie van toeschouwers tot live streaming performance, en over de allianties tussen kunst en technologie.